12. Bewust worden door liefde.

12. Bewust worden door liefde.

Na een gesprek met een collega over relaties, ben ik gaan nadenken over het een en ander wat er in mijn leven allemaal heeft plaatsgevonden. Ik ben jong en gelukkig, in een vaste relatie, net als veel anderen van mijn leeftijd, begin 20. Misschien qua jaren nog niet veel levenservaring, maar de intensiteit van de beleving is enorm. Ik heb nooit stil gestaan bij het feit dat al het daten tijdens mijn vrijgezellenbestaan, uiteindelijk kan overslaan in een vaste relatie. En dat die vaste relatie heel serieus kan worden en dat je samen gaat bouwen aan een toekomst. En ik heb er dan ook nooit echt over nagedacht dat je dan je hele leven lang samen met dezelfde partner lief en leed deelt. En ik wil niet zeggen dat ik dit zie als iets negatiefs, maar ik ben geschrokken van de bewustwording en ik realiseerde me dat ik nooit meer het leven zal hebben dat ik had toen ik alleen was.

Nu hoor ik je denken; Hoezo nooit meer? Je kunt toch uit de relatie stappen en je single leven opnieuw oppikken? Ja dat zou een ander zo kunnen doen, maar ik wil het niet. Ik ben gelukkiger dan ooit, en ik moet toegeven, ik had nooit gedacht dat ik het type ‘Huisje-boompje-beestje’ zou zijn, maar nu weet ik dat ik niets liever wil. Als partner zijnde ben je misschien niet iemands eerste liefde, en misschien zelfs niet de laatste. Wie weet ben je niet de enige, maar als iemand op dit moment zielsveel van je houdt, hoe belangrijk is al het andere dan nog? Misschien denkt niet iemand elke seconde van de dag aan je, maar als iemand jou zijn hart geeft, iets wat alleen jij kan breken, wees dan ook goed voor iemand, doe de ander geen pijn en probeer iemand niet te veranderen. Verwacht dan ook niets van iemand dat niet waar gemaakt kan worden.

Er zijn verschillende manieren om iemand lief te hebben. Soms willen we het zo graag, dat we niet te kieskeurig zijn van wie we gaan houden. Een andere keer verwachten we zoveel van iemand, dat niemand aan de verwachtingen kan voldoen. Soms kan liefde maar voor even zijn, maar heel intens! Het is niet iets wat een uiterste houdbaarheidsdatum heeft,  vaak is liefde iets dat je koestert voor het leven. Dat wil niet zeggen dat dit zich vertaalt in een huwelijk, of een zielsverwant of partner, maar het kan ook de liefde voor een stad zijn, de liefde voor het leven en voor de mensheid in het algemeen. Verschillende liefdes, maar liefde is liefde.

Af en toe denk ik terug aan vroeger, hoe mijn leven was toen ik alleen was, en op wat voor momenten ik gelukkig was. Ik heb genoeg vriendjes versleten, verkering uitgemaakt of jongens brutaal aan de kant gezet. Liefde gehad voor drank en sigaretten, feestjes en sport. Tientallen vriendschappen opgebouwd, die ook niet zo hard weer vergaan zijn. Een gebroken hart ken ik niet, maar hier en daar werd er wel eens een traan gelaten, maar vaak was ik het een paar dagen later al weer vergeten. Het gevoel van ‘houden van’ zat er vroeger bij vriendjes niet bij, dus deed het me ook niet zo veel als de verliefdheid weg was. Op het moment dat een verkering te serieus werd, vluchtte ik weg, omdat ik er achteraf gezien nog lang niet aan toe was, en dus maakte ik het uit en was ik weer single en feestte ik er op los. En dat vond ik ook prima! Geen verplichtingen, geen gezeur, lekker leven op mijn manier. Ik besef me nu dat ik vroeger niet in staat was om mijn eigen leven te leiden in een verkering. Ik kon de balans niet vinden, en zodra het te heet onder mijn voeten werd, vluchtte ik weg, en was het weer tijd voor wat nieuws.

Nu moet je niet denken dat ik heel makkelijk was vroeger, zeker niet, misschien zelfs het tegendeel. Dingen gebeurden op mijn manier en op mijn tempo en niet anders. Ik wist altijd iedereen om mijn vinger te winden, en dat werkt soms nog steeds in mijn voordeel. Ik ben een heel sociaal dier, en vind het fijn om mensen om mij heen te hebben, maar ik trek me af en toe wel even terug. Na flink was gefeest, was het ook even Debbie-tijd, en was het heerlijk om niemand om me heen te hebben en om te doen was ik zelf wil. En nu ik in een vaste relatie zit, ben ik blij dat mijn partner me de vrijheid geeft om me af en toe nog steeds even was Debbie-tijd te geven, en me mijn eigen ding te laten doen. Mijn vrijgezellenbestaan heb ik ingeruild voor een burgerlijk leventje en dat bevalt me prima. Het is me ook duidelijke geworden dat ik er ook gewoon niet eerder aan toe was, en dat ik nu in een fase zit dat het wel in mijn levensstijl past. En soms kijk ik nog eens terug op het leven dat ik toen had, en dat dat voor mijn ‘gelukkig zijn’ betekende. Maar ik ben blij met alle stappen in mijn leven, die me hebben geleid tot het leven dat ik nu met mijn partner deel; ik zou niet meer terug willen.