03. Consequenties

03. Consequenties

Heb je ooit nagedacht over het feit dat alles wat je doet, consequenties met zich meebrengt. Het klappen van de vleugels van een vlinder aan de ene kant van de wereld, kan aan de andere kant van de wereld een wervelstorm veroorzaken. Ik vind toeval, ook met de dood, zo vreemd. We kunnen wel kijken hoe vaak we wel niet dood hadden kunnen zijn, maar dat zijn de keren geweest dat we het gevaar hadden gezien. Stel je voor je gaat een seconde later van huis weg, waardoor je nét achter een ander auto komt, en BOEM..

Dingen die gebeuren hebben een enorme aanloop gehad. Een moment ontstaat soms al echt jaren, jaren daarvoor. Er is een nummer van Paul de Leeuw, met de tekst: "Ik heb een steen verlegd, in een rivier op aarde. Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten"

Dus je kunt wel zeggen: Toevallig dat iemand bijvoorbeeld gister tijdens het uitlaten van haar honden onder de trein is gekomen omdat ze haar hond achterna zat op het spoor, maar haar einde was misschien al bepaald, niet toen ze die dag haar honden ging uitlaten, maar misschien juist toen ze besloot om een hond te kopen. Misschien wel doordat haar ouders vroeger altijd een kat hadden gehad en dat zij een hekel daaraan had en daarom een hond wilde.
Het leukste is dat die ouders van haar (om theoretisch door te gaan) die kat uit een nest hebben gekregen van een generatie daarvoor, die van hun ouders was geweest. Misschien was ze, als haar ouders geen kat hadden, waardoor ze geen hond had, waardoor ze niet die honden was gaan uitlaten en onder een trein was gekomen, wel eerder gestorven, omdat ze op de dag dat ze haar hond ging halen anders naar haar moeder was gereden en een auto ongeluk had gehad. Het klinkt heel cru, maar wat ik er mee wil zeggen is dat de kleinste beslissingen, de grootste gevolgen hebben.

Het feit dat jij ademt, zorgt er misschien voor dat over 100000000000 jaar er 0,01 seconden eerder geen lucht is, waardoor een uitvinder misschien wel nét niet zijn uitvinding kon afmaken, waardoor jij nu eigenlijk aan het begin staat van de ondergang van de mensheid. Maar gelukkig kan jij je ouders de schuld geven.

Even wat onwerkelijke voorbeelden misschien, maar de vraag is of je beter uit gevoel kan handelen, of verstand. Of misschien een combinatie van beiden. Zoals ik al zei, alles wat je doet of zegt, heeft consequenties. Ik vind het heerlijk om instinctief te handelen, spontane acties te ondernemen, eerst doen en dan denken. En op dat soort momenten geniet ik echt vol op van het leven. Ik doe wat ik wil op dat moment, en denk even niet aan de gevolgen ervan. Vaak denk ik achteraf dan dat ik iets beter niet had kunnen doen, maar aan de andere kant, het zijn wel herinneren die je creëert. Je kunt elke stap die je onderneemt wel goed doordenken, maar haal je dan wel alles uit het leven? Zou je werkelijk waar over elke stap die je zet willen nadenken? Bij alles wat je doet en zegt, de voor –en nadelen afwegen? Ik weet het niet, ik zou het niet kunnen. Daarvoor ben ik veel te extrovert. Ik leef werkelijk met de dag, ik pluk de dag. Carpe Diem, zoals ze dat zo mooi zeggen. Ik geniet van alles wat ik doe en met wie ik dit doe. En een spontane actie of handeling zal niet altijd verstandig zijn, maar moeten we dan altijd volgens ons verstand leven en niet volgens ons hart?

Ik kijk altijd terug naar de levensweg die ik al heb afgelegd. Genoeg diepte en hoogte punten en alles bij elkaar opgeteld, maken mij zoals ik nu ben. En ik ben intens gelukkig. Dus voorlopig blijf ik doorgaan met leven zoals ik dat wil, spontane acties en herinneren maken. Zo wil ik leven, en waar dat me later brengt, zie ik dan wel. Als ik me daar nu druk om moet maken, kan ik niet alles uit het leven halen. Zolang ik kan terug kijken op mijn leven en oprecht kan zeggen dat ik gelukkig bent met de dingen zoals ze zijn gegaan, zijn mijn consequenties zorgen voor later.